Ausencia
Escribo isto para dicirche
que boto de menos a túa ausencia
que me ferve o sangue cando recordo
o tacto lene da túa pel nas mañás de verán,
o teu andar calado nas tardes de outono,
o teu non estar nas noites de inverno...
Que por estar estabas
e por non estar non estamos agora
pois temín os plurais comprometidos
e esquecinme de reaprender os sentimentos.
E boto de menos a túa ausencia
a forma na que sen querer me querías
sen preguntarte sequera
se eramos duradeiro
ou fuxidío.