Sen interrogación.
Móveste no límite da ilegalidade sentimental
entre corazóns que son pedras
e camiños de rosas de aceiro forxado.
Quen eres? Que buscas?
Atinas a dicirme antes de que caia o pano
que separa o espectáculo
da realidade que nos persigue.
Que buscas? Dime, que buscas?
Que hai detrás deses ceos grises
da sombra que te persigue
do vacío dos ollos
que non poden ser ollos
porque non se atreven a mirar o que ven.
Dime, que me buscas?
Sen interrogación.